بازیگران
کارگردان
باکس دانلود
پخش آنلاین تنها با مرورگر کروم Chrome امکان پذیر است.
زیرنویس فارسی چسبیده بدون حذفیات
سریالهای پیشنهادی
دیدگاه کاربران
36s دیدگاه
نظر تو چیه؟
واسه ارسال نظر وارد شو یا ثبتنام کن
زنی در کابین شماره 10، فیلمی معمایی درام و هیجانانگیز به کارگردانی سایمون استون (Simon Stone) است. یک روزنامهنگار در حالی که برای انجام ماموریتی کاری سوار یک قایق تفریحی لوکس است، اواخر شب شاهد پرتاب شدن یکی از مسافران به دریا میشود، اما به او گفته میشود که چنین اتفاقی نیفتاده است، زیرا همه مسافران و خدمه در سلامت کامل هستند. با وجود اینکه هیچکس حرف او را باور نمیکند، او همچنان به دنبال پاسخ میگردد تا اینکه …
باکس دانلود
پخش آنلاین تنها با مرورگر کروم Chrome امکان پذیر است.
زیرنویس فارسی چسبیده بدون حذفیات
نظر تو چیه؟
واسه ارسال نظر وارد شو یا ثبتنام کن
فیلم رو دیدم و اگه بخوام بدون هر گونه غرض ورزی نظر بدم حوصله سر بر بود. واقعا بعید میدونم از دانلودش پشیمون نشید. کاری به فیلم نامه تکراری و ضعیف و توجیه های مسخره اش ندارم. مهم برام این بود که سرگرم کننده باشه. اما متاسفانه نبود.
فیلم رو میشه به 3 بخش تقسیم کرد بخش اول خنثی و شخصیت پردازی ها شکل نگرفته بود .بخش دوم با ریتمی کند داشت موضوع فیلم رو به نمایش میگذاشت ولی بخش سوم هیجان و اضطراب و تعلیق رو به همراه داشت و از پسش بخوبی بر اومده بود .فیلم با اینکه اقتباسی از رمان دختری که ناپدید شد بود ولی جهان بینی کارگردان خیلی هم در این فیلم درخشان نبود . بازی کیرا نایتلی هم قابل قبول بود
چه کراشیه بیشرف
در یک جمله ساده : فیلم خوبی هستش وارزش دیدن داره .
چرا زیرنویس برا من فعال نیست؟؟
دوره استفاده از ترفند کلون (شبیه انگاری یا شبیه سازی) در سینما و تلویزیون گذشته
دیگه اینطور فیلنامه ها خیلی مسخره و از مُد افتاده شده
یه تعداد آدم توی یک کشتی از کمترین بهره هوشی برخورداند که نمیتونن اصل و فیک رو تشخیص بدن
از اونطرف نسخه فیک حتی صداش شبیه نسخه اصلیه خخخ
فکر کنم از فیلمای تام کروز فناوری تغییر صدا رو کش رفتن
تو که با ابو تاب فیلمو نقد میکنی ابتدا شعور داشته باش که فیلمو اسپویل نکنی. واقن یکی چقدر باید بیشعور باشه. ادمین جان لطفا برای همیشه اکانتش رو ببند
داداش احساس نمیکنی یه ذره ری اکشنت زیاد از حده…..مثل اینه که یه نفر بهت بگه روی پیشونیت لکه هست تو روش اسلحه بکشی….یکم آروم باش
dadash mese mard spoil kardi
بی صبرانه منتظر کامنت اون دوست عزیزی ام که بیاد بنویسه باااازهم یک فیلم فمنیستی دیگر :)))))
تو ایران چون دسترسی به فیلمراحته طرف با طیف وسیعی از فیلم روبه رو هست
از بس هم فیلم دیده و میبینه دیگه هر فیلمی رو نمی پسنده
به طرف یک هفته هر روز کباب دادن روز هشتم عق دوباره کباب داریم
مردم ایران شایسته بهترینها هستند و مقایسه امکانات و رفاه در این مملکت با کشورهای غربی اصلا امکانپذیر نیست.
نسلی که با عشق و سختی فیلم میساختن (کارگردانای دهه ۶۰، ۷۰، یا حتی اوایل ۸۰)، الان یا بازنشسته شدن یا دیگه اون انگیزه و انرژی سابق رو ندارن. نسل جدیدم هنوز اون تجربه و عمق هنری رو پیدا نکردن اینو تو بازیگرا هم میشه دید دوره ی نسل طلایی بازیگرای سوپراستارهم یجورایی که بخاطرشون ما فیلمو نگاه می کردیم تموم شده بودجه دست تهیهکنندههای تجاریه، هنر رفته کنار و تبلیغ و حاشیه اومده جلو.
قبلنا روزی یه فیلم دانلود می کردیم قشنگ بودن گیرایی داشتن جدید بودن الان بایدچند هفته ای یبار یا چندماهی یبار یه فیلم یا سریال خوب ساخته بشه که ارزش دانلود و دیدن داشته باشه.
تو هالیوودیا فک کنم فقط این بیچاره کیرا نایتلی آدرنوکروم مصرف نمیکنه. تو 40 سالگی شبیه پیرزناس.
آدرنوکروم هیچ اثری نداره و توی معده از بین میره – شایعات و تئوری توطئه به خورد ملت نده
طرف عمل میکنه میگن همش پلاستیکه از اونطرف طبیعی و قشنگ باشه مثل این میگن پیر شده جدی چی میزنین ؟!!!
بازم فراستی ها …
بازهم علاقمندان به کتاب و رمان و …
این اسمش فیلم سینمایی هستش ، برداشت و دیدگاه سازنده فیلم رو نمایش میده ! هر کسی دبگه هم دیدگاه خودش رو از یک داستان و یا رمان و … تزریق میکنه به فیلم .
در رمان، صحنهی نخست با سرقت وسایل لو در آپارتمانش آغاز میشود و زمینهساز اضطراب دائمی اوست؛
اما در فیلم، این بخش کوتاه و سطحی روایت میشود تا سریعتر به سفر دریایی برسیم.
در کتاب، گفتوگوهای ذهنی لو با خودش — پر از تردید و ترس از دیوانه شدن — بخش مهمی از روایت است؛
در فیلم، این مونولوگهای درونی حذف شده و جایش را به سکوت و نگاههای خیره دادهاند که از شدت روانی داستان میکاهد.
در رمان، توصیفهای مفصل از فضای کابینها و صدای دریا، حس خفگی و شک را میسازد؛
اما فیلم، با نورپردازی براق و قابهای منظم، بیشتر شبیه تریلر مدرن میشود تا کابوسی روانی.
در کتاب، راز «زن ناپدیدشده» دیرتر آشکار میشود و هر سرنخ با شک همراه است؛
در فیلم، افشاگریها سریع و مستقیماند، در نتیجه، تعلیق جای خود را به هیجان گذرا میدهد.
در نهایت، رمان بیننده را در ذهن آشفتهی لو زندانی میکند،
در حالیکه فیلم او را از بیرون تماشا میکند — و همین تفاوت، عمق اثر را تعیین میکند.
فیلم «زن کابین ۱۰» (The Woman in Cabin 10 – 2025) با وجود جلوههای بصری درخشان و فضاسازی لوکس کشتی، در انتقال عمق روانی و تعلیق کتاب ناکام میماند.
کیرا نایتلی در نقش «لو» حضوری قدرتمند دارد اما شخصیتش از پیچیدگی و تردیدهای درونی رمان تهی شده است.
فیلم بیش از آنکه به ذهن آشفته و اضطرابآلود قهرمان بپردازد، به دنبال هیجان بیرونی و صحنههای پرتحرک است.
رمان روث ور، با راوی غیرقابل اعتماد و لایههای روانشناختی عمیقتر، حس ناامنی و تردید را بهتر منتقل میکند.
در نتیجه، فیلم نسخهای دیدنی اما سطحی از داستانی است که در قالب کلمه، بهمراتب تأثیرگذارتر بود.
کاربران گوگل به این فیلم چهل از صد دادن . یعنی فیلم معمولی رو به پایین
حال میکنم با ممبرای این سایت همه فیلم باز هر نظری تو هر فیلم چشمون خورد همون فیلم دیدیم درست از آب درومد خلاصه دمتون گرم
شما رفتی بالا منبر و میگی از منبریها خوشم میاد؟ بیا پایین از ممبر و به عضوهای وَپگاه احترام بذار.
وایی من کتابشو خوندم….
داستانی ساده و سرگرم کننده داشت
کتابش هم هست که فیلم از روی اون ساخته شده
پیشنهاد می شه ببینید
فیلم بدم نبود من تا حدودی بخاطره یه خورده جنایی بودنش رو دوست داشتم
جالب نیست، بشدت معمولی، کُند و سرده، انگیزه ها نامشخص، در کل مقواست.
سلام . روی تلویزیون که سایت رو سرچ میکنیم . بالا نمیاد . یه بررسی کنید ببینید مشکل از کجاست
کل فیلم رو دیدم. باید بگم که واقعا فیلم گوهی بود بازیگرا انگار حقوقشونو نداده بودن انقد ماست بودن
ویترین داستان:
یه خبرنگار قرتی به نام “لو بلکلاک” که بعد از یه دزدی تو خونهاش، اعصابش خطخطی شده، میره سفر دریایی و فکر میکنه دیده یه نفر رو از کابین بغلی پرت کردن تو آب.
اما حقیقت پنهان؟ این داستان یه سیلی محکم به صورت جامعه است. داره فریاد میزنه که چطور سیستم و آدمهای قدرتمند، یه زن آسیبدیده رو به راحتی دیوانه جا میزنن تا گندکاریهای خودشون رو بپوشونن. کل داستان یه نمایش بیرحمانه از “گسلایتینگ” (تکنیکی که باهاش فرد رو به سلامت عقلش شکاک میکنن) در مقیاس بزرگه.
کالبدشکافی شخصیتها:
لو بلکلاک: این دختر ابزار اصلی داستانه. نویسنده (و حالا فیلمساز) از قصد یه شخصیت با سابقه تروما و اضطراب ساخته تا تو به عنوان مخاطب، مدام از خودت بپرسی: “این دختره راست میگه یا دیوونه شده؟” اون عروسک خیمهشببازی نویسندهست برای بازی با روان تو.
سازندهها با آسیبپذیریش، تو رو میکِشونن توی تلهی شک و تردید. اون نماینده تمام زنهاییه که داستانشون باور نشده.
لرد ریچارد بولمر: یه عوضی خوشتیپ و پولدار. این کلیشهی لعنتی همیشه جواب میده. اون نماد قدرت فاسده. از ثروت و نفوذش استفاده میکنه تا یه روایت دروغ بسازه و همه رو با خودش همراه کنه. اون یه شعبدهباز ماهره که حواس همه رو از جسدی که تو آب انداخته پرت میکنه و به جاش، انگشت اتهام رو به سمت سلامت عقلی “لو” میگیره.
کری (همون زنه تو کابین ۱۰): این شخصیت یه آچاره. هم قربانیه، هم گناهکار. یه معشوقه که تو یه بازی کثیف گیر افتاده و برای بقا، مجبوره هویت یه زن دیگه رو بدزده. وجودش برای اینه که به داستان پیچیدگی اخلاقی بده و نشون بده آدمها چطور زیر فشار له میشن و به هر کاری دست میزنن. اون یه ابزار دراماتیکه برای پیش بردن plot twist (پیچش داستانی).
شستشوی مغزی و پیامهای ناخودآگاه:
این اثر داره توی ناخودآگاهت فرو میکنه که “به هیچچیز لوکس و زیبا اعتماد نکن”. اون کشتی پر زرق و برق، یه زندان طلاییه که توش کثیفترین کارها اتفاق میفته. داره بهت میگه پشت لبخندهای پولدارها و دیوارهای شیک، همیشه یه گنداب پنهونه. رنگهای سرد و خاکستری فیلم (بر اساس کتاب) و فضای بستهی کشتی، حس خفگی و انزوا رو بهت تزریق میکنه تا تو هم مثل “لو” احساس کنی راه فراری نیست. این یه جور پروپاگاندای (شستشوی مغزی) ضد-اشرافیگری و ضد-قدرت مطلقه.
اسرار فاششده و تئوریها:
یه تئوری خیلی باحال که از چشم خیلیا دور مونده، اینه که دزدی از خونه “لو” کار خود “ریچارد بولمر” بوده. اون میخواسته “لو” رو قبل از سفر بترسونه و از نظر روانی ضعیفش کنه تا حرفهاش خریدار نداشته باشه. این یعنی کل بازی از قبل چیده شده بود. اما تئوری انفجاری اصلی اینه: “کری” یه قربانی ساده نیست. اون یه مار خوش خط و خاله که از اول نقشه داشته. شاید حتی خودش رو به “بولمر” نزدیک کرده تا بعد از کشتن زنش، خود “بولمر” رو هم حذف کنه و کل ثروت رو بالا بکشه. اون پول آخر داستان هم حقالسکوت بوده، نه تشکر. “کری” باهوشتر از همه بود و از همه به عنوان نردبون استفاده کرد.
کلام آخر (نظر شخصی):
رک و پوستکنده بگم، این یه شاهکار سینمایی نیست که مغزت رو منفجر کنه، ولی یه فریب روانی درجه یک و خوشساخته. مثل یه وعده فست فود گرونقیمته؛ میدونی خیلی مغذی نیست، ولی لعنتی خیلی خوشمزهست.
ارزش دیدنش دقیقاً به خاطر همین بازیهای روانی و حس پارانویای شدیدی هست که بهت میده. وقتت رو تلف نمیکنه، ولی زندگیت رو هم تغییر نمیده. یه سرگرمی بینقص برای یه شب که میخوای از دنیای واقعی فرار کنی و تو دنیای یه نفر دیگه غرق بشی.
امتیاز: ★★★★☆
دلیل امتیازم: چون جرئت کرده انگشتش رو مستقیم بذاره روی نقطه حساس جامعه یعنی “باور نکردن زنان” و این کار رو تو یه پکیج هیجانانگیز و جذاب ارائه داده.
عزیز یه خطر اسپویل میزدی بد نبود.
ویترین داستان نباید میزدی باید میزدی اسپویل داستان اون دکمه حاوی اسپویل بزن ضرر نداره
اسپویل میکنی حداقل تیک شو میزدی. کل داستان فیلم نوشتی که=))) نقد و تحلیل کوتاه نه انشاء
فیلم و ندیدم ولی از توضیحت خوشم اومد
وجدانن چرا دانشگاه ثبتنام نمیکنی 😐
قوانین کل دنیا در خدمت زناس که!! دیگه چی میخواین؟! اگه جلو پای هر ۱۰ تا زن یه مرد بی مصرف قربونی کنن راضی میشید؟! چرا نگفتم جلو هر زن یه مرد؟! چون اونجوری نسل مردا تموم میشه دیگه چیزی نمیمونه برا زنا نوکری و خدمت کنن، اگه اینجوری فمنیست راضی میشه بگو الان دستورش رو بدم، راستی اصلا هم نیاز نبود تیک اسپویل رو بزنی به حرف بقیه توجه نکن! همیشه حق با فمنیسته!!!!!!!!
دیشب یه کلیپ تو اینستا دیدم زنه ماشینش رو سر دوربرگردون به صورت عرضی پارک کرده بود و رفته بود!! توجه کنید حداقل تو راستای ماشینا هم نذاشته بودا، وسط خیابون سر دوربرگردون عرضی پارک کرده بود!! نظر شمارو دیدم ناخودآگاه یاد اون کلیپ افتادم!! البته که حق با خانومه بود
خوب شد نخوندم با توجه به کامنتهای بعدی مشخص شد که اگه خونده بودم میریدی تو فیلم