• fxmrrich (1 روز پیش)

  خطر اسپویل شدید!
  اینجا قرار نیست فقط داستان فیلم را تعریف کنیم؛ می‌خواهیم قصه را بشکافیم و بندبندش را روی دایره بریزیم. خلاصه که چیزی از غافلگیری برایتان باقی نمی‌ماند. اگر دوست دارید با ذهن بکر و دست‌نخورده فیلم را ببینید، لطفاً همین‌جا خواندن را متوقف کنید و پس از تماشای فیلم برگردید.
  ________________________________________
  ۱. ویترین خوش‌رنگ در برابر حقیقت عریان
  در ویترین چه می‌بینیم؟ یک قاتل سریالی خوش‌تیپ و کراوات‌زده (لی دو-سوک) پس از ۱۵ سال پیدا می‌شود و چون قانون دیگر نمی‌تواند یقه‌اش را بگیرد (به‌دلیل قانون مرور زمان)، کتابی چاپ می‌کند و با جزئیات کامل شرح می‌دهد که چگونه ده زن را تکه‌پاره کرده است. ملت هم برایش غش و ضعف می‌کنند و به یک سلبریتی تبدیل می‌شود.
  اما حقیقت عریان چیست؟ این شخص یک بازیگر است! طعمه‌ای که کارآگاه خستهٔ داستان (چوی هیونگ-گو) او را عَلَم کرده تا قاتل اصلی را از لانه‌اش بیرون بکشد. فیلم در صورتتان فریاد می‌زند که دنیای ما چقدر احمقانه است! جایی که یک قاتل می‌تواند ستاره شود و «عدالت» فقط کلمه‌ای مسخره است که دست‌و‌پای پلیس را بسته. فلسفهٔ اصلی فیلم یک چیز است: وقتی سیستم فاسد است، برای گرفتن حق باید کثیف بازی کنی.
  ۲. جراحی روان‌شناختی شخصیت‌ها
  • کارآگاه چوی (گرگ زخمی): این بشر تجسم «عقده» است. زخمی یادگاری روی صورتش دارد که قاتل واقعی برایش گذاشته. این زخم فقط روی پوستش نیست؛ در روحش حک شده است. تمام زندگی‌اش وقف انتقام شده و برایش فرقی ندارد قانون چه می‌گوید. او فقط یک قانون دارد: قاتل باید به درک واصل شود. او نمایندهٔ آن خشمی است که سیستم قضایی قادر به ابرازش نیست و با پارانویایی کنترل‌شده، چنین نقشهٔ دقیقی را طراحی می‌کند.
  • لی دو-سوک (طعمهٔ خوش‌چهره): این شخصیت آینه‌ای در برابر جامعه است. در واقعیت، او پسر یکی از قربانیان است که وقتی می‌بیند قانون برایش تره هم خرد نمی‌کند، خودش دست‌به‌کار می‌شود. او با ایفای نقش یک قاتل روانی و جذاب، به ما نشان می‌دهد که مردم چقدر ساده‌لوح و تشنهٔ نمایش هستند. روان‌شناسی این شخصیت، ترکیبی از نفرت عمیق از قاتل مادرش و نوعی خودآزاری برای رسیدن به هدف است. او با دردناک‌ترین خاطره‌اش بازی می‌کند تا عدالت را بخرد.
  • قاتل واقعی (شبح حسود): این یکی یک نارسیسیست (خودشیفته) به تمام معناست. تمام لذتش این بوده که هیچ‌کس او را نمی‌شناخت و او از سایه‌ها بازی را تماشا می‌کرد. اما وقتی می‌بیند شخص دیگری دارد با نام او مشهور می‌شود و اعتبار قتل‌هایش را می‌دزدد، غرورش جریحه‌دار می‌شود. او نمی‌تواند تحمل کند که «اثر هنری» جنایتکارانه‌اش به اسم کس دیگری ثبت شود. این حسادت بچگانه و نیاز به دیده‌شدن، پاشنهٔ آشیل اوست و باعث می‌شود از مخفیگاهش بیرون بیاید.
  ۳. مهندسی ذهن: رمزگشایی از نمادها
  • مهندسی قاب‌ها فیلم‌برداری یا (Cinematography): فیلم با یک تعقیب‌وگریز دیوانه‌وار در کوچه‌پس‌کوچه‌های خیس و تاریک آغاز می‌شود. دوربین مانند یک فرد مست و هیجان‌زده به‌دنبال کاراکترها می‌دود. این سبک فیلم‌برداری ما را به وسط ماجرا پرتاب می‌کند. سپس ناگهان به استودیوهای تلویزیونی شیک با نورپردازی‌های درخشان کات می‌خورد. این تضاد بصری، ذهن ما را مهندسی می‌کند تا بفهمیم دو دنیا وجود دارد: دنیای کثیف و واقعیِ کف خیابان، و دنیای فریبکار و پرزرق‌وبرق رسانه.
  • تدوین (Editing): تدوین فیلم مانند یک مسلسل عمل می‌کند و ریتمی فوق‌العاده سریع دارد. به شما اجازهٔ نفس کشیدن نمی‌دهد. کات‌های سریع بین چهرهٔ عصبی کارآگاه، لبخند چندش‌آور قاتل قلابی و صورت‌های هیجان‌زدهٔ مردم، کوکتلی از استرس را به مخاطب تزریق می‌کند و باعث می‌شود نتواند چشم از صفحه بردارد.
  ۴. پیام‌های ناخودآگاه
  فیلم یک ایدئولوژی خطرناک را در ناخودآگاه ما می‌کارد: «اگر سیستم کار نمی‌کند، خودت مجری قانون شو». به ما می‌آموزد که گاهی دروغ گفتن (نقشهٔ بزرگ فیلم) شرافتمندانه‌تر از دنبال کردن یک حقیقت بی‌فایده است. از سوی دیگر، سبک زندگی سلبریتی‌محور و اعتیاد به «لایک و توجه» را به لجن می‌کشد و نشان می‌دهد که این سیستم چگونه از یک هیولا، قهرمان می‌سازد.
  ۵. رمزگشایی نمادها (Symbolism)
  • کتاب اعتراف: این فقط یک کتاب نیست؛ انجیلِ دروغ است! نماد این است که چگونه می‌توان با کلمات، حقیقت را سلاخی کرد و یک واقعیت جدید ساخت.
  • زخم صورت کارآگاه: این زخم، امضای شکست است؛ مُهری که قاتل بر صورت قانون زده و آن را به سخره گرفته است. این زخم، انگیزه و مجوز کارآگاه برای زیر پا گذاشتن همه‌چیز است.
  • مار (تتو روی بدن قاتل واقعی): مار نماد کلاسیک فریب، خطر پنهان و تولد دوباره است. قاتل مانند یک مار در سایه‌ها می‌خزد و وقتی هویتش در خطر افشا قرار می‌گیرد، پوست‌اندازی می‌کند و چهرهٔ واقعی‌اش را نشان می‌دهد.
  ۶. اسرار فاش‌شده و تئوری‌های کلیدی
  کل فیلم یک «ایستر اِگ» (جزئیات پنهان) بزرگ است که جلوی چشم ما قرار دارد: چطور ممکن است یک قاتل این‌قدر راحت و بدون ترس خود را معرفی کند؟ فیلم از ابتدا به ما سرنخ می‌دهد که کاسه‌ای زیر نیم‌کاسه است. بزرگ‌ترین راز فاش‌شده، همان پیچش داستانی است که هویت لی دو-سوک را برملا می‌کند. اما تئوری کلیدی که کمتر کسی به آن توجه می‌کند این است: آیا کارآگاه چوی پس از پایان فیلم، به یک قاتل تبدیل نمی‌شود؟ او طعم انتقام شخصی را چشیده و دیده است که فراتر از قانون عمل کردن، نتیجه می‌دهد. این یک مسیر بی‌بازگشت است. پایان فیلم شاید اجرای عدالت باشد، اما برای روح خود کارآگاه، آغاز یک سقوط جدید است.
  ۷. کلام آخر (نظر شخصی)
  رک و پوست‌کنده بگویم، «اعتراف به قتل» یک ترن هوایی بی‌پروا و جذاب و سیلی محکمی به صورت سیستم قضایی و رسانه‌های دلقک‌صفت است. صحنه‌های اکشن آن به‌قدری غیرواقعی و هیجان‌انگیز است که انگار در حال تماشای یک بازی ویدیویی هستید، اما چنان با داستان عجین شده که به‌جای مسخره بودن، لذت‌بخش است. این فیلم یک فریب خوش‌ساخت است که از دروغ برای گفتن یک حقیقت تلخ استفاده می‌کند. تماشای آن نه‌تنها اتلاف وقت نیست، بلکه واجب است تا به یاد بیاورید در چه دنیای مضحک و پرهیاهویی زندگی می‌کنیم.
  ۸. امتیاز نهایی
  امتیاز: ★★★★★ (۵ از ۵ ستاره)
  دلیل اصلی امتیاز: زیرا جرئت کرده است با یک داستان دروغ، راست‌ترین حرف‌ها را بزند و مغز مخاطب را به بازی بگیرد.

  5 11

  برای پاسخ دادن وارد شوید
  • ali ahmadi (1 روز پیش)

    بابا، شیر دالگت ولمان کو
    میای زیر هر فیلم اینو میزاری

    5 1

    برای پاسخ دادن وارد شوید
  • saeedzxr (1 روز پیش)

    میگم چقدر زمان صرف نوشتن این متن کردی ؟

    5 0

    برای پاسخ دادن وارد شوید
• RezaG (1 روز پیش)

  یکی از فیلمهای خوب کره جنوبی در سبک پلیسی جنایی

  4 2

  برای پاسخ دادن وارد شوید
• z azar (1 سال پیش)

  ایده اش خوب بود ولی افتضاح ساخته شده بود
  بیشتر کمدی بود

  1 5

  برای پاسخ دادن وارد شوید
• لوسیفر (2 سال پیش)

  بازیگرای خوبی داشت و فیلمنامه عالی داشت اصلا فکر نمیکردم انقدر فیلم قوی باشه یه مقدار هم معمایی بود .حتما تماشا کنید .

  3 1

  برای پاسخ دادن وارد شوید

نظر تو چیه؟
واسه ارسال نظر وارد شو یا ثبت‌نام کن