• 60Mahamm (7 ساعت پیش)

  میگم تو را احتمالا طراح سایت به عنوان هوش مصنوعی طراحی نکرده که تولید محتوا کنی چون بدون خستگی مشغول تولید اراجیف با ربط و بی ربط به فیلم هستی تمام هم کلیشه ای و طبقه بندی شده و بدون در نظر گرفتن احتمال خطا به خاطر سلیقه افراد مختلف…

  0 7

  برای پاسخ دادن وارد شوید
• Blonde (11 ساعت پیش)

  راستی کیفیت بلوری رو می‌زاشتید

  0 0

  برای پاسخ دادن وارد شوید
• Blonde (11 ساعت پیش)

  خیلی ممنون که این فیلم را قرار دادید دمتون گرم

  2 0

  برای پاسخ دادن وارد شوید
• fxmrrich (13 ساعت پیش)

  خطر اسپویل شدید!
  اینجا قرار نیست فقط داستان فیلم را تعریف کنیم؛ می‌خواهیم قصه را بشکافیم و بندبندش را روی دایره بریزیم. خلاصه که چیزی از غافلگیری برایتان باقی نمی‌ماند. اگر دوست دارید با ذهن بکر و دست‌نخورده این اثر را ببینید، لطفاً همین‌جا خواندن را متوقف کنید و پس از تماشای آن بازگردید.
  ________________________________________
  ۱. ویترین خوش‌رنگ در برابر حقیقت عریان
  روی ویترین نوشته شده: دو انسان جذاب که از زندگی زناشویی خود خسته شده‌اند، وارد یک رابطهٔ پرشور می‌شوند.
  اما حقیقت عریان این است: این فیلم دربارهٔ گروهی از بزرگسالان است که مغزشان در سن چهارده سالگی گیر کرده است. «بچه‌های کوچک»، خودِ این شخصیت‌های ابله هستند. فیلم فریاد می‌زند که این حومه‌های شهریِ تر‌وتمیز و امن، در واقع تیمارستان‌هایی روباز و مملو از انسان‌های مستأصل و ریاکارند که تنها هنرشان، قضاوت کردن یکدیگر و پنهان کردن تباهی‌هایشان پشت نقاب زندگی نرمال است.
  ۲. جراحی روان‌شناختی شخصیت‌ها
  • سارا پیرس (کیت وینسلت): سارا یک روشنفکرنماست که گمان می‌کند چون چند کتاب خوانده، از دیگر مادران حاضر در پارک برتر است. او از همسرش متنفر نیست؛ از زندگی معمولی خودش بیزار است. خیانت او به برد یک حرکت عاشقانه نیست، یک اعلام جنگ علیه پیش‌پاافتادگی است. او نمی‌خواهد عاشق شود؛ می‌خواهد «خاص» باشد، حتی اگر این خاص بودن به قیمت نابودی دو خانواده تمام شود.
  • برد آدامسون (پاتریک ویلسون): این مرد یک فاجعهٔ متحرک است؛ یک «پادشاه مجلسِ» تاریخ‌مصرف‌گذشته که تنها دستاورد زندگی‌اش، ظاهرش بوده است. همسرش خرج زندگی را می‌دهد و او توانایی قبولی در آزمون وکالت را ندارد. پس چه می‌کند؟ به زن دیگری می‌چسبد تا به او یادآوری کند که هنوز همان پسر جذاب دوران دبیرستان است. برد یک انگل به تمام معناست که از ناامنی‌هایش تغذیه می‌کند.
  • رانی مک‌گوروی (جکی ارل هالی): رانی تنها شخصیت صادق فیلم است. چرا؟ چون او هیولایی است که همه می‌توانند ببینند. برخلاف دیگران که هیولای درونشان را پشت لبخندهای تصنعی پنهان می‌کنند، بیماری رانی روی پیشانی‌اش نوشته شده است. کل محله از او استفاده می‌کنند تا نسبت به گندکاری‌های خودشان حس بهتری داشته باشند: «دست‌کم ما کودک‌آزار نیستیم!» رانی قربانی اصلی این سیرک ریاکاری است.
  • لری هجز (نوآ امریک): این پلیس سابق، یک قلدر بازنشسته است که چون دیگر قدرتی ندارد، عقده‌هایش را سر ضعیف‌ترین فرد محله خالی می‌کند. او به دنبال عدالت نیست؛ به دنبال این است که دوباره احساس مهم بودن کند. لری از رانی خطرناک‌تر است، زیرا ریاکاری خود را پشت نقاب «نگرانی برای بچه‌ها» پنهان کرده است.
  ۳. مهندسی ذهن و رمزگشایی نمادها
  • پیام‌های ناخودآگاه: فیلم در گوشتان فریاد می‌زند که تمدن یک شوخی است. زیر پوست این چمن‌های مرتب و خانه‌های زیبا، جنگلی پر از حیوانات ترسیده و گرسنه وجود دارد که حاضرند برای ارضای امیالشان یکدیگر را تکه‌پاره کنند. به شما می‌آموزد که به همسایهٔ خوش‌رو و مؤدبتان بیش از یک غریبهٔ خلافکار شک کنید.
  • رمزگشایی نمادها (Symbolism):
  o استخر عمومی (The Public Pool): اینجا بازار برده‌فروشی مدرن است. مادران، فرزندانشان را به آنجا می‌آورند تا خودشان بتوانند چشم‌چرانی کنند و برای فرار از پوچی زندگی‌شان، به دنبال طعمه بگردند. استخر، دیگی جوشان از شهوت سرکوب‌شده و قضاوت است.
  o کتاب مادام بوواری (Madame Bovary): این کتاب فقط یک ارجاع ادبی نیست؛ بهانه‌ای است برای سارا تا خیانت خود را توجیه کند. او با خواندن این کتاب به خودش می‌گوید: «ببین، من یک شخصیت تراژیک ادبی هستم، نه یک زن خیانتکار معمولی.» یک راه فرار روشنفکرانه برای یک عمل بسیار ساده و غیراخلاقی.
  o اسکیت‌بورد (The Skateboard): این اوج فاجعه است. مردی بزرگسال که در شب فرار عاشقانه‌اش، به‌جای رفتن به قرار، اسکیت‌بازی را انتخاب می‌کند. این فقط یک نماد نیست؛ تشخیص قطعی «سندروم پیتر پن» است. این صحنه فریاد می‌زند که این مرد هرگز بزرگ نخواهد شد و لیاقت هیچ‌کدام از این زنان را ندارد.
  ۴. اسرار فاش‌شده و تئوری‌های کلیدی
  راز اصلی فیلم این است که خط داستانی رانی (کودک‌آزار) و خط داستانی سارا و برد (خیانتکاران) کاملاً به هم مرتبط هستند، نه به دلیل وقایع بیرونی، بلکه چون هر دو داستان دربارهٔ یک چیز هستند: ناتوانی در کنترل امیال کودکانه. رانی نمی‌تواند میل جنسی بیمارگونه‌اش را کنترل کند، و سارا و برد نیز نمی‌توانند جلوی نیاز احمقانهٔ خود به هیجان و تأیید را بگیرند. همهٔ آن‌ها «بچه‌های کوچک» هستند.
  تئوری انفجاری: فیلم می‌گوید هیچ تفاوتی میان یک منحرف جنسی و یک زوج خیانتکار نیست؛ هر دو اسیر تکانه‌های خودخواهانه‌شان هستند، فقط جامعه یکی را طرد می‌کند و دیگری را رمانتیک جلوه می‌دهد.
  ۵. کلام آخر (نظر شخصی)
  این فیلم یک شاهکار است؛ نه به این دلیل که داستانی عاشقانه تعریف می‌کند، بلکه چون جرئت می‌کند و چرک و کثافت زیر فرش زیبای زندگی مدرن را بیرون می‌کشد. سیلی محکمی به صورت تماشاگری است که گمان می‌کند با دیگران تفاوت دارد. فیلم به شما نمی‌گوید حق با چه کسی است؛ فقط آینه را مقابل صورتتان می‌گیرد و می‌گوید: «تو هم یکی از همین‌هایی.» تماشای آن واجب است، زیرا مانند یک جلسهٔ روان‌درمانی وحشیانه است که تا مدت‌ها رهایتان نمی‌کند.
  ۶. امتیاز نهایی
  امتیاز: ★★★★★ (۵ از ۵ ستاره)
  دلیل اصلی امتیاز: چون با شجاعت تمام، نقاب تمدن را از چهرهٔ جامعه کنار می‌زند و کودکِ ترسو و خودخواه درون همهٔ ما را افشا می‌کند.

  10 4

  برای پاسخ دادن وارد شوید
  • Saeed987654321 (8 ساعت پیش)

    ماشاا…
    لامصب ی نفس بخور
    وایسا ما هم سوار شیم
    مُردُم تا این نظرت رو خوندم
    ولی خیلی دمت گرم

    4 0

    برای پاسخ دادن وارد شوید

نظر تو چیه؟
واسه ارسال نظر وارد شو یا ثبت‌نام کن